Σαν δεντρί ξεριζωμένο
ούτε ζω ούτε πεθαίνω.
Μες στη σκέψη σου πλανιέμαι,
σ’ αγαπάω, δεν τ’ αρνιέμαι.
Ας γινόταν να γυρίσεις
να μη ζω με ψευδαισθήσεις.
Δεν μπορώ τις αναμνήσεις
και το χθες που με πονά.

Γύρνα ξανά, γύρνα ξανά,
δεν τη μπορώ την ερημιά.
Μάτια θολά, χείλη στεγνά,
όλα σου λεν: γύρνα ξανά.

Τη ζωή μου δεν ορίζω
ούτε εμένανε γνωρίζω.
Την καρδιά μου ξεγελάω
κι όλο πιο πολύ πονάω.
Ας γινόταν να γυρίσεις
να μη ζω με ψευδαισθήσεις.
Δεν μπορώ τις αναμνήσεις
και το χθες που με πονά.