Εχάρισά την την ζωή
στη λύρα και σε σένα
γιατί κι οι δυο μου κάματε
τα χρόνια ευτυχισμένα.

Τη λύρα έχω συντροφιά
στου πόνου την οδύνη
γι αυτό δεν έκλαψα ποτέ
κλαίει για μένα εκείνη.

Η μάνα τζης δε μ’ αγαπά
κι ο κύρης τση μισεί με
γιατρό γυρεύουν για γαμπρό
μα `γω λυράρης είμαι.

Η μάνα τζης τη βλασφημά
άντρα τζη μη με πάρει
για κείνη λέει θέλει ένα γιατρό
κι όχι τροζό λυράρη.

Μια φεγγαρόλουστη βραδιά
ωσάν κι αυτήν απόψε
με ένα λυράρη, τση είπανε
τα πάρε δώσε κόψε.

Κι αν έναν άλλο παντρευτεί
πάλι θα με θυμάται
δε βγαίνω από τη σκέψη τζη
μ’ όποιον κι αν εκοιμάται.