Δύσκολα μου φαίνονται όλα απόψε
Πάλι με τυλίγουν μαύρες σκιές
Σχήμα στο τοίχο ζωγραφίζουν
Άγνωστες τρομαχτικές μορφές

Τρέχω να χαθώ μέσα στην πόλη
Μέσα στο σκοτάδι κολυμπώ
Νύχια έχουν φυτρώσει στο κορμί μου
Ζούγκλα είναι η ψυχή μου και πονώ

Κι ενώ η νύχτα στο κεφάλι μου βουίζει
Το αγκάθι που με μάτωσε ανθίζει
Μ’ ότι φοβάμαι χέρι χέρι περπατώ
Σκορπώ μακριά κάθε κακό και το νικώ

Τέτοιες ώρες είναι, το ‘χω μάθει
Σαν βουλιάζεις μέσα στο κενό
Που απ’ της απόγνωσης τον πάτο
Βγαίνεις μ’ ένα σάλτο τολμηρό

Είναι τότε που η φαντασία
Σου χαρίζει δώρα ακριβά
Κι από το σκοτάδι σ’ εκτοξεύει
Σ’ έναν κόσμο φωτεινό ξανά