Δεν έχεις έρθει ούτε μια στιγμή σε μένα
κι όμως το νιώθω είσαι πάντα και παντού,
στέλνεις στο χρόνο έναν κλόουν προπομπό σου
για να μου κάνει θρίλερ τη ζωή, φανού,
δεν είσαι φάντασμα της νύχτας και του νου.

Όλες που ήρθαν να μου πουν πως μ’ αγαπήσανε
ήταν δικές σου, των ναών σου βοηθές,
δούλες σου, φίλες σου, ιέρειες, γυναικούλες,
μα μου ψιθύρισαν πως αιώνια με θες.

Δεν έχεις έρθει ακόμη εδώ θεά σε μένα,
να περιμένω βρίσκω νόημα κι αντοχή,
είναι να ζω δίπλα στη στείρα την πηγή σου
σώζω οτιδήποτε μα χάνω την ψυχή,
ζω και πεθαίνω στου ερχομού σου τη στιγμή.

Όλες που ήρθαν να μου πουν πως μ’ αγαπήσανε
ήταν δικές σου, των ναών σου βοηθές,
δούλες σου, φίλες σου, ιέρειες, γυναικούλες,
μα μου ψιθύρισαν πως αιώνια με θες.