Εμέν κ’ εσέν που θα χωρίζ’
ακόμα κ’ εγεννέθεν
και ους να θε εποίνα σε τεμόν
το ψυόπο μ’ ετελέθεν.

Εφτά χρόν(ε)α κι θα κρούγω
σον πρόσωπό μ’ νερόν(ιν)
και να μη σπογγίζω και χάνω
το φίλεμα τεσόν(ιν).

Πουλί μ’ το ομμάτια σ’ τ’ έμορφα
μακρέα τα μαλλία σ’
και γομάτο εν ασήν σεβντάν
το τρανόν η καρδία σ’.