Το αίμα πάγωσε απάνω στα μαχαίρια
και μέσα σου μεσάνυχτα κι αυγές και χιόνια
πέφτανε μα συ... Πάνε τα καλοκαίρια
κι ούτε ένα κόμπο δε ρίχναν οι βροχές.

Σαν το ρόδι τα όνειρά μας εσκορπίσανε
και μες στα μάτια μας έμεινε το μαράζι
κι αυτοί που μας τα πήραν τι κερδίσανε;
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος κάποτε θ’ αλλάξει.

Τώρα θα βάζω τον αέρα να σου γράφει
μιας κι οι ανθρώποι έφυγαν μακριά,
να ζήσουν δεν αντέξανε μέσα σε τόσα λάθη
και κείνο το σαράκι στην καρδιά.

Σαν το ρόδι τα όνειρά μας εσκορπίσανε
και μες στα μάτια μας έμεινε το μαράζι
κι αυτοί που μας τα πήραν τι κερδίσανε;
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος κάποτε θ’ αλλάξει.