Μοιραστήκαμε τα πάντα όσο ζω σ’ αυτή τη γη
Κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ, κάθε τέλος, κάθε αρχή
Ήσουν δίπλα μου με θάρρος στην πιο κρίσιμη στιγμή
Τότε σε έλεγα hip hop τώρα σε λέω μουσική

Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου `λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή

Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δε με άφηναν να κοιμηθώ
Μ’ έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ’ αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω

Φώναξες μαζί μ’ εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου `δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δε με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ’ το πιο όμορφο όνειρο μου

Μου `δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ’ αφέλεια
Μα μόνο που σ’ είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια

Όσα μου `μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου `μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ’ ένα ρυθμό και μια μπαλάντα

Μ’ έμαθες να είμαι πιστός σ’ όλα αυτά που εγώ πρεσβεύω
Να υποστηρίζω με πάθος όσα πραγματικά πιστεύω
Νιώθω περήφανος για όσα μαζί έχουμε καταφέρει
Και τώρα που γράφω αυτούς τους στίχους πάλι μου κρατάς το χέρι

Κι όρθιο θα με κρατήσεις όταν η ζωή ανάποδα τα φέρει
Όπως κάνεις τόσα χρόνια κάθε χειμώνα και καλοκαίρι
Χωρίς εσένα δεν νομίζω να την είχα βγάλει καθαρή
Ίσως να τα `χα παρατήσει, μπορεί και να `χα βολευτεί

Σε μια δουλειά, εννιά με πέντε, σε κάποιου ρουφιάνου τη στολή
Γιατρός, μπορεί και δικηγόρος, μπορεί και να `χα παντρευτεί
Άλλα όσα εσύ μου `χεις χαρίσει με τίποτα πια δεν τ’ αλλάζω
Γιατί νιώθω ακόμα ζωντανός κι ας μένω πολλές φορές στον άσσο

Έτσι απλά σ’ ευχαριστώ που ωρίμασες μ’ εμένα
Κι αυτά που νιώσαμε μαζί δεν είναι κατανοητά για τον καθένα
Κι από το γάμο το δικό μας γεννήθηκαν νότες και στίχοι
Για να μου θυμίζουνε πάντα ότι σημαντικό ως τώρα έχω ζήσει
Κι όταν το εφηβικό μου όνειρο κάποτε την πόρτα θα χτυπήσει
Ξέρω καλά πως πάντα θα `ναι κάποιος εκεί για να του ανοίξει

Όσα μου `μαθες εσύ...