Άνοιξα την πόρτα μου μες τη νύχτα
ανήσυχος στους δρόμους περιμένω.
Ξεχάστηκα και δόθηκα στη συνήθεια
κι απόμεινα μονάχος και χαμένος.

Μόνος σαν όμηρος της σιωπής που λατρεύω,
το όνειρο, την Άνοιξη περιμένοντας
πιστός και δεμένος.

Έκλεισα τ’ αφτιά μου στις σειρήνες
και κλείδωσα τις μέρες στο συρτάρι,
κουράστηκα, κοντά μου όμως μείνε,
σε λίγο θα `ρθει η νύχτα να με πάρει.

Μόνος σαν όμηρος της σιωπής που λατρεύω,
το όνειρο, την Άνοιξη περιμένοντας
πιστός και δεμένος.