Ο Διόνυσος κι ο Παν οι συνοδοί σου
σε άγριο χορό μοναδικό
η φύση σε προστάζει, τώρα γδύσου
και δώσου σ’ έναν έρωτα θεό

Στου νου σου τα υπόγεια κρυμμένες
ορμές που θα τρομάξεις αν τις δεις
αλήθειες που σε σώζουν, σ’ ανασταίνουν
αν άφοβα σ’ αυτές παραδοθείς

Κι ένα μωρό με φτερά
βέλος και τόξο κρατά

Τραγούδια και κραυγές σε παρασέρνουν
σε φτάνουν ως τα έγκατα της γης
αρχέγονες μορφές εδώ σε φέρνουν
θυσίασμα σε πράξη υποταγής

Δεσμώτης μιας σάρκας που γεννάει
μιας σάρκας που από κείνειν έχεις βγει
το πάθος σου σ’ αυτήν σε οδηγάει
δε χρειάζεται, ούτε υπάρχει επιλογή

Κι ένα μωρό με φτερά
βέλος και τόξο κρατά...