Που να `σαι που να χάνεσαι
σαν βγαίνει το φεγγάρι
που σκόρπισα στις μάγισσες
σημεία να πιαστείς

Εμένα θα `ρθει μια φορά
ο άνεμος να με πάρει
να βρούνε ήλιο τ’ άδυτα
κομμάτια της ψυχής

Μιλάω χρόνια
χρόνια λέω πως θα `ρθεις
μα ούτε μέσα σε όνειρο
δε σ’ έχει `δει κανείς

Που να `σαι που να κρύβεσαι
σε ποια σκιά του δρόμου
σε ποιο χορό να λύνεται
το σώμα που φοράς

Εγώ δεν έχω μάτια μου
κανέναν γι’ άνθρωπό μου
μια αγάπη μόνο μπόρεσα
κι αυτή τη συμφορά