Κάστρο σε πολιορκία η δικιά μου η καρδιά
που της ρίχνεις με μανία χίλια βέλη από φωτιά
περιθώρια δε δίνεις και δεν έχω επιλογή
σήκωσα ψηλά τα χέρια, ύψωσα λευκό πανί

Και πες, πες, πες, στην αγκαλιά σου έπεσα
και έγινα δικιά σου
και θες, δε θες, μ’ έκανες και σε θέλησα
και έμεινα κοντά σου

Και πες, πες, πες, στην αγκαλιά σου έπεσα
και έγινα δικιά σου
και θες, δε θες, μ’ έκανες και σε θέλησα
και έμεινα κοντά σου

Σε πολιορκία μ’ έχεις γιατί λες πως μ’ αγαπάς
κι όσο βλέπεις πως αντέχω, τόσο πιο πολύ χτυπάς
λόγια σαν καυτό μολύβι, κατά πάνω μου βροχή
σου ζητάω λίγο χρόνο μα δε θες ανακωχή

Και πες, πες, πες, στην αγκαλιά σου έπεσα
και έγινα δικιά σου
και θες, δε θες, μ’ έκανες και σε θέλησα
και έμεινα κοντά σου

Και πες, πες, πες...
Και θες, δε θες...
Και πες, πες, πες...
Και θες, δε θες...

Και πες, πες, πες, στην αγκαλιά σου έπεσα
και έγινα δικιά σου
και θες, δε θες, μ’ έκανες και σε θέλησα
και έμεινα κοντά σου