Θέλω να ζω, θέλω να ζω,
μ’ ένα πάθος που νικάει
τους φόβους και το ουρλιαχτό
που η νύχτα μου γεννάει

Είναι η ζωή από πηλό
βάλε φουλ τη φαντασία
πλάσε εσύ το γεγονός
έτσι νικιέται η ιστορία

Η δική σου η αγάπη
σαν κινέζικη βεντάλια
ξεδιπλώνεται μπροστά μου
μες του χρόνου τα κοράλλια

Άσε να ορμήσουν μέσα σου
τα τοπία και οι ήχοι
μην παραμένεις θεατής
αν θες να ρίξουμε τα τείχη

Δεν τον νικάς τον φασισμό,
μόνο με τα οδοφράγματα
μα στο πεδίο του μυαλού
με της ψυχής τα θαύματα

Αερικό ασπόνδυλο
ένα κουβαράκι πόνου
έφυγε, δεν την άγγιξε
η μητρική πνοή του χρόνου

Κι αυτό που είπα πάει να πει
πως όπως τρέχει η ζωή μας
μόνο η φυγή μπροστά μπροστά
δίνει αξία στην ροή μας

Της αναζήτησης το φως
της περιπλάνησης τη βία
μα στα ναρκώνουν διαρκώς
στα κρατικά τα χειρουργεία

Κι αν φαίνομαι αναρχικός
και πως τώρα επωφελούμαι
ψέμα είναι φίλε μου αυτό
να, μπροστά σου εδώ σκοπούμαι

Εσύ κι εγώ, εγώ κι εσύ
μια ενότητα στο χώρο
πρέπει μαζί ν’ αφήσουμε
του χρόνου απλήρωτο το φόρο

Θέλω να ζω, θέλω να ζω,
μ’ ένα πάθος που νικάει
τους φόβους και το ουρλιαχτό
που η νύχτα μου γεννάει