(Εισαγωγή)
Σα τη Σιωπή στ’ αυτί, κανείς μας δε τ’ ακούει…

(Κουπλέ)
Οι στίχοι κιτρινίσανε, ανάμνηση γινήκανε
κι η μουσική… μας καίει τ’ αυτί…
Οι βόμβες σβήσανε, τα βέλη μας αφήσανε
Η Πόλη ξυπνάει…ο Αρχηγός λιποθυμάει…

Παλιοί έρωτες φουντώσανε, εχθροί τα χέρια δώσανε
Η κιθάρα δίνει ρέστα και μετά σπάει…
Η παράσταση τελείωσε, τη σκέψη μας αλλοίωσε
Ο τυφλός ο παλαιστής πάνω στο ρινγκ παραπατάει…

(Γέφυρα)
Κάτι κλαίει στην άκρη του κόσμου κανείς δεν ακούει…
ΡΕΦΡΕΝ
Σα τη Σιωπή στ’ αυτί, κανείς μας δε τ’ ακούει...
(Γέφυρα 2)
Το κλάμα ακούγεται κοντά μας, κάτι φαίνεται μπροστά μας,
στον ορίζοντα
Κάτι τρέχει κατά πάνω μας, το κλάμα πέφτει πάνω μας
και γίνεται ΟΥΡΛΙΑΧΤΟ !!

(Κουπλέ)
Τα πρόσωπα μαυρίσανε, καθρέφτες ραγίσανε,
το σώμα μαζεύεται, τινάζεται, χτυπάει !!
Οι λέξεις δε μιλήσανε, οι σχέσεις μας χωρίσανε
Ο Εφιάλτης μας… παραμιλάει…

Ο Κλόουν γέρος ντύθηκε, το γέλιο μας αρνήθηκε
σε φάλτσο ήχο ντύθηκε και βλαστημάει…
Ποτάμι που ξεχείλισε, σε τρύπιο φράγμα κύλησε
Στο κόσμο αντιμίλησε, πνιχτά, σβηστά, μας τραγουδάει…