Αν τη θάλασσα χωρίζαμε στα δύο, θα διασχίζαμε με τρένο το βυθό
θα ήταν άλλο της ζωής μας το τοπίο και θα βλέπαμε το λάθος για σωστό
Αν η γη ήταν στρόγγυλο ταψάκι και τριγύρω της του χάους ο γκρεμός
Θα πηγαίναμε μια βόλτα το βραδάκι, να ψαρέψουμε το πότε και το πώς

Η αγάπη ζει σε σφαίρα μαγική
Δεν αντέχει στη κοινή τη λογική

Αν ο χρόνος δεν υπήρχε και η Ιστορία, αν το τέλος ονομάζονταν αρχή
Θα σου έδειχνα ώσπου να πεις το τρία και την πιο κρυφή του απείρου εσοχή
Αν ο έρωτας δεν ήτανε τραμπάλα, αν δεν ήταν η αγάπη ποταμός
Θα καθόμασταν κλεισμένοι σε μια γυάλα, στην Ιθάκη δε θα υπήρχε πηγαιμός

Η αγάπη, ψάχνει λύση μαγική…
Δεν κατέχει τη κοινή τη λογική…

Αν τα σύννεφα μας βρέχανε με μάνα, την κατάλληλη θα είχα αφορμή
Απ’ τη δουλειά να έκανα κοπάνα και μια ατέλειωτη θα κάναμ’ εκδρομή
Αν ερχόταν η αυγή από τη δύση, αν το βράδυ ήταν της ανατολής
Θ’ ανακάλυπτα τη μαγεμένη βρύση, με τ’ αθάνατο νερό για να το πιεις

Η αγάπη, ζει σε σφαίρα μαγική,
Δεν αντέχει, στη κοινή τη λογική

(Γέφυρα)

Οι μεγάλες υποθέσεις…
Που μια ζωή καλά κρατούν…
Ζητούν προϋποθέσεις
Ανάποδες για να λυθούν!!!

Αν στη κορυφή του πάταγε ο λόφος, ανηφόρα δε θα είχε η ζωή
Αν εγώ ήμουν εσύ και αντιστρόφως, πάλι θα ‘μασταν αγάπη μου μαζί
Αν δεν έτρωγαν οι πρόγονοι το μήλο, αν δεν ήτανε το φίδι πονηρό
Της συκιάς δε θα φοράγαμε το φύλλο και το τραγούδι, δε θα σου ‘γραφα θαρρώ