Απ’ το Μαρόκο η Εσμέ
το είχε αποφασίσει
μες στον Περαία για να `λθεί
και να με ξεμυαλίσει

Φεγγαροπρόσωπη γλυκιά
με φιλντισένιο σώμα
την είδα κι έμεινα ο φτωχός
μ’ ολάνοιχτο το στόμα

Εσμέ χανούμι μου γλυκό
με λιώσαν οι ματιές σου
πεθαίνω σαν χαμογελάς
μέσ’ απ’ το φερετζέ σου

Και στο Μαρόκο σαν θα πάς
εγώ θα `ρθώ κοντά σου
δικός σου σκλάβος θα γινώ
μες το χρυσόν οντά σου

Φεγγαροπρόσωπη γλυκιά
με φιλντισένιο σώμα
την είδα κι έμεινα ο φτωχός
μ’ ολάνοιχτο το στόμα