Στου κόσμου την ανατολή
καθώς το φως το πρώτο – μάτια μου
στον άνεμο και τη βροχή
τον ήλιο το φεγγάρι
φέρνει η άνοιξη πουλιά
φέρνει το χελιδόνι – έλα μου
γέρνει και τα σημάδια σου
νιότη ξεμυαλισμένη – γέλα μου.

Να ‘ ταν η θάλασσα αγκαλιά
και η καράβι – μάτια μου
να ‘ταν κι ο χρόνος μια ψευτιά
ψέμμα κι ο χάρος –δες τα πάθια μου.

Μα είν’ η θάλασσα βαθιά
και ποιος να τη μερέψει – μάτια μου
να ‘ρχεται με λευκό πανί
να ‘χα το χάρο σκλάβο.