Σε μια πλατεία στρογγυλή
μια ύπουλη σκληρή στιγμή
βουλιάξανε τα πόδια μας στο χώμα

Γίνανε ρίζες ξαφνικά
και μείνανε ακίνητα
δυο σάρκινα φυτά

Εμείς ωχροί απ’ τον πανικό
με σαλεμένο λογικό
κοιτάζαμε το φυτεμένο σώμα
το φυτεμένο σώμα
κοιτάζαμε το φυτεμένο σώμα

Μα μείναμε ακίνητοι και κρύψαμε τη συμφορά
γελώντας δήθεν με χαρά
όλο το καλοκαίρι

Μα μείναμε ακίνητοι κάνωντας τους πανευτηχείς
φορώντας γέλια αντοχής
όλο το καλοκαίρι

όλο το καλοκαίρι
όλο το καλοκαίρι

Μην έρθεις τώρα να με δεις
παρακαλώ μη φοβηθείς
μη φύγεις και με τρόμο μη φωνάξεις

Κάτσε παράμερα αν θες
κρύψε τα δάκρυα που κλαις
κι όχι μη με κοιτάς

Γιατί έχω χώμα ως στο λαιμό
κι αγάπη μου αχ δεν τολμώ
τα μάτια σου να δω σαν θα με κλάψεις

σαν θα με κλάψεις
τα μάτια σου να δω σαν θα με κλάψεις

Σε μια πλατεία στρογγυλή
μια ύπουλη σκληρή στιγμή
βουλιάξανε τα πόδια μας στο χώμα

Γίνανε ρίζες ξαφνικά
και μείνανε ακίνητα
δυο σάρκινα φυτά

Εμείς σοφοί απ’ τον πανικό
με σαλεμένο λογικό
κοιτάζαμε το φυτεμένο σώμα
το φυτεμένο σώμα
κοιτάζαμε το φυτεμένο σώμα