Το φεγγάρι και απόψε πάλι βγήκε νωρίς
σαν δω κάτι που υπάρχει μα δεν βλέπει κανείς
και αν ο κόσμος γιορτάζει μόνο εσύ δεν μπορείς
με αναμνήσεις θολές το φεγγάρι θωρείς

Με ρωτούσες θυμάμαι αν σε νιώθει κανείς
με αγωνία ζητούσες άλλο τρόπο φυγής

Μια κουβέντα αλλάζεις μα εννοείς τη μισή
μια ματιά θες να ρίξεις μα φοβάσαι κι εσύ
Πώς να δεις εκεί μέσα πια αλήθειες παλιές
πώς γκρεμίζεις συνήθειες ματωμένες μυξιές

Με ρωτούσες θυμάμαι αν σε νιώθει κανείς
με αγωνία ζητούσες άλλο τρόπο φυγής
Το φεγγάρι κι απόψε πάλι βγήκε νωρίς
Τώρα πια δε σου μένει άλλος τρόπος ζωής