Μοίρα μου άκαρπο δεντρί
μέλισσα δίχως μέλι,
βγάζουν τα όνειρα κεντρί
κι ο ύπνος δεν τα θέλει.

Δεν έφυγα κρυβόμουνα
δεν ένοιωθα φοβόμουν,
δεν ήξερα ποια βήματα
το δρόμο μου στοιχειώνουν.

Τύψεις μου άγριες φωνές
της μοναξιάς σφραγίδα,
της μέρας μου σταλαγματιές
της νύχτας καταιγίδα.

Θέλω να φύγω μα πονώ,
να μείνω, μα πλαντάζω
κι αν κατοικώ στον ουρανό
την άβυσσο κοιτάζω.

Να `ν’ η ψυχή μια φυλακή
και η καρδιά παγίδα,
να `ναι ο έρωτας πληγή
κι η αγάπη αλυσίδα.

Είν’ η ψυχή ταξιδευτής
ο έρωτας ικέτης,
επίορκος και νικητής
ήρωας και δραπέτης.