Μια γλυκιά συνωμοσία
Η καρδιά κι η φύση μου
Στήσανε για να σε κλείσουν
Στα ψηλά τα τείχη μου

Σκύβεις λύνεις τα κορδόνια
Μ’ ανοιχτό πουκάμισο
Και η αύρα σου με στέλνει
Μέχρι τον παράδεισο.

Τυχερό κι άτυχο πλάσμα
Στη ζωή την άχαρη
Αχ του φύλου μας το χάσμα
Το `στρωσα με ζάχαρη.

Όταν σε γεννάω πεθαίνω
Κι όταν σ’ ερωτεύομαι
Απ’ τη φλόγα που με καίει
Πάλι ανασταίνομαι.
Τρέμω στον κρυφό σου πόθο
η φτωχή καμιά φορά
μα για την ντροπή που νιώθω
μ’ αγαπάς παράφορα

Τυχερό κι άτυχο πλάσμα
Στη ζωή την άχαρη
Αχ του φύλου μας το χάσμα
Το `στρωσα με ζάχαρη.