Εκείνη χαμογελά ξανά καθώς
περνάει στην άλλη πλευρά.
Από τα μάτια μου στα μάτια της
λάμπει εκείνο το παράξενο φως,
εκείνο το γλυκό παράξενο φως.

Κάποια νύχτα το φεγγάρι αιμορραγεί...

Ο άνεμος ήταν τόσο δυνατός.
Πήρε μακριά τα λόγια που είπε.
Ο άνεμος ήταν τόσο δυνατός.
Πήρε μακριά τα όνειρα μου...

Εκείνη χαμογελά ξανά
και παραδίδεται χωρίς όρους στο χρόνο.
Κι εγώ ξέρω πως ποτέ ξανά
δε θα της μιλήσω με τον ίδιο τρόπο,
δε θα της μιλήσω με τον ίδιο τρόπο.

Κάποια νύχτα το φεγγάρι αιμορραγεί...

Κι ο άνεμος ήταν τόσο δυνατός.
Πήρε μακριά τα λόγια που είπε.
Ο άνεμος ήταν τόσο δυνατός.
Πήρε μακριά τα όνειρα μου...

Εκείνη πάντα θα χαμογελά
όταν θα τη φέρνω στο μυαλό μου.
Και όλα θα είναι όπως τη φορά,
εκείνη τη φορά στην άκρη του δρόμου,
εκείνη τη φορά στην άκρη του δρόμου.

Όλες τις νύχτες το φεγγάρι αιμορραγεί...

Κι ο άνεμος ήταν τόσο δυνατός.
Πήρε μακριά τα λόγια που είπε.
Ο άνεμος ήταν τόσο δυνατός.
Πήρε μακριά τα όνειρα μου...