Σε μια βαθιά αναπνοή θα σταματήσω
σε μια κυπαρισοκορφή
θα πά θα πάω ν’ ακουμπήσω
να βλέπω όλα τα χωριά

Και σ’ ένα γαλαξία κάπου κρυμμένο
θα ξέχναγα τα χέρια μου
το νου, το νου μου το χαμένο
και θ’ άρχιζα να απορώ

Μαύρη μέρα, μαύρε, μαύρε μαύρε μου
Μαύρη μέρα, μαύρε, μαύρε μαύρε μου
μαύρε, μαύρε μαύρε μου

Σε ένα μαυροσκόταδο θα σταματήσω
το νου θα κάνω δάχτυλα
τα δάχτυλά μου θα αφήσω
να ψηλαφούνε στα τυφλά

Με μια ωραία μηχανή που θ’ αγοράσω
θα γύρναγα τη πλήξη μου
την πλή την πλήξη να χορτάσω
θα γιόρταζα τις τύψεις μου

Μαύρη μέρα, μαύρε, μαύρε μαύρε μου
Μαύρη μέρα, μαύρε, μαύρε μαύρε μου
μαύρε, μαύρε μαύρε μου

Αρχαίο χαλικόδρομο θ’ ακολουθήσω
θα σβήσω τα αχνάρια μου
το τρίχωμά μου θα μαδήσω
μην μαρτυρήσουν τη σπηλιά

Θα βάλω ρούχα πάνινα και επιχρισμένα
Θα πα να πω τα κάλαντα
σ’ όλα, σ’ όλα τ’ απελπισμένα
και θα γαβγίζουνε σκυλιά

Μαύρη μέρα, μαύρε, μαύρε μαύρε μου
Μαύρη μέρα, μαύρε, μαύρε μαύρε μου
μαύρε, μαύρε μαύρε μου