Κάτι μέρες μικρές περνάνε από μπροστά μου
σα στρόβιλοι γυρίζουνε και φεύγουν μακριά μου
κάτι μέρες παλιές που τώρα ξεθωριάζουν
χάνουν τη λάμψη τους αργά, κοντά τους με φωνάζουν
μα εγώ δε θέλω να χαθώ και να με καταπιούν
μπορώ να ζω χωρίς ρυθμό κι αυτό μου το κρατούν

Κάτι μέρες μουντές θυμάμαι τα φεγγάρια σου
πέφτανε σαν βροχή βαριά και σκόνταφταν στα χνάρια σου
κάτι μέρες υγρές που στάζαν αλμυρή σιωπή
παραπατούσαν λίγο εδώ κι ύστερα άφηναν τη γη
μα εγώ δεν ξέρω να πετώ χωρίς να μ’ αγαπούν
κι ας έχω πάρει από καιρό αυτά που μου χρωστούν