Κάθε στιγμή που είμαι μόνος
αναρωτιέμαι γιατί ο πόνος
για μια γυναίκα που δε μ’αγάπησε
και για έναν άλλον με μιας με άφησε
Κάθε φορά που βγαίνω έξω
λέω από μέσα μου πρέπει ν’αντέξω
έξω απ’το σπίτι της να μη περάσω
και όσα μου’κανε να τα ξεχάσω

Όμως δεν άντεξα και ξαναβρέθηκα έξω απ’την πόρτα της
τα πάντα ξέχασα κι όσο κι αν έψαξα να βρω μιαν άκρη
πάλι απ’τα μάτια μου τρέχει το δάκρυ
Πάλι στη σκέψη μου είναι εκείνη μα τα φιλιά της
σε κείνον δίνει κάθε ανάμνηση φέρνει τον πόνο
κι απ’το αδιέξοδο ψάχνω το δρόμο

Κάθε στιγμή που είμαι μόνος
μέσα μου είναι διπλός ο πόνος
για μια γυναίκα που δε μ’αγάπησε
και σ’έναν άλλο το χέρι άπλωσε
Κάθε φορά που βγαίνω έξω
λέω από μέσα μου πρέπει ν’αντέξω
έξω απ’το σπίτι της να μη περάσω
και όσα μου’κανε να τα ξεχάσω

Όμως δεν άντεξα και ξαναβρέθηκα έξω απ’την πόρτα της
τα πάντα ξέχασα κι όσο κι αν έψαξα να βρω μιαν άκρη
πάλι απ’τα μάτια μου τρέχει το δάκρυ
Πάλι στη σκέψη μου είναι εκείνη μα τα φιλιά της
σε κείνον δίνει κάθε ανάμνηση φέρνει τον πόνο
κι απ’το αδιέξοδο ψάχνω το δρόμο
Κι όμως δεν άντεξα...