Δυο λουλούδια σε μια γλάστρα
μεγαλώναμε μαζί
και μια νύχτα δίχως άστρα
μας χωρίσαν στη ζωή

Κάποιο χέρι σαν μαχαίρι
σ’ άρπαξε με απονιά
κι έχω μείνει δίχως ταίρι
να πονώ στη μοναξιά

Σε ανθόκηπο σε πήραν
σ’ ένα σπίτι αρχοντικό
και μαραίνεσαι μονάχη
και μαραίνομαι κι εγώ

Κάποιο χέρι σαν μαχαίρι
σ’ άρπαξε με απονιά
κι έχω μείνει δίχως ταίρι
να πονώ στη μοναξιά

Μα γιατί τόση κακία
στων ανθρώπων τις καρδιές
όπου δούνε ευτυχία
ρίχνουν δάκρυ και φωτιές