Σαν τα καράβια που πεθαίνουν στα λιμάνια ξεχασμένα
Τα όνειρά μου προδομένα τώρα σβήνουν ένα – ένα
Μετράω μέσα μου πληγές απ’ τα δικά σου τα μαχαίρια
Περνάω δύσκολες στιγμές στης μοναξιάς μου τα νυχτέρια

Του χωρισμού οι νύχτες είναι αξημέρωτες
Κι εγώ δεν έχω ένα δρόμο για να φύγω
Γιατί καρδιά μου ζούμε πάντα λάθος έρωτες
Καμιά δε νοιάστηκε για μας έστω για λίγο
Του χωρισμού οι νύχτες είναι αξημέρωτες
Κι εγώ δεν έχω ένα δρόμο για να φύγω
Γιατί καρδιά μου ζούμε πάντα λάθος έρωτες
Καμιά δε νοιάστηκε για μας έστω για λίγο

Σαν ένα σπίτι που ‘χει μείνει μες στο χρόνο ερειπωμένο
Ζω κάθε νύχτα κι ένα μήνυμα δικό σου περιμένω
Μετράω λάθη μιας ζωής και προδομένες αναμνήσεις
Μακάρι να ‘σουνα εδώ απ’ την αρχή να μ’ αναστήσεις

Του χωρισμού οι νύχτες είναι αξημέρωτες
Κι εγώ δεν έχω ένα δρόμο για να φύγω
Γιατί καρδιά μου ζούμε πάντα λάθος έρωτες
Καμιά δε νοιάστηκε για μας έστω για λίγο