Μιλάς κι εσύ που αγαπήθηκες τρελά
κι όσους σ’αγάπησαν τους φέρθηκες σκληρά
Μιλάς κι εσύ που σ’ερωτεύτηκε η ζωή
μιλάς κι εσύ που’χεις στα πόδια σου τη γη

Μα εγώ ποτέ μου δε θυμάμαι
να νοιάζονται να μ’αγαπάνε
εγώ δεν είχα τόση τύχη
μόνο στα μάτια μου τη θλίψη

Εσύ έχεις άστρο κι όλοι το φως ακολουθούν
το φως τυφλώνει και μέσα δεν μπορούν να δουν
ας είναι όμως δεν τα ζηλεύω όλα αυτά
γιατί εμένα η μοναξιά μου μ’αγαπά

Μα εγώ ποτέ μου δε θυμάμαι
να νοιάζονται να μ’αγαπάνε
εγώ δεν είχα τόση τύχη
μόνο στα μάτια μου τη θλίψη