Ήτανε 10 του Σεπτέμβρη θυμάμαι
φθινόπωρο του `89
είχε τελειώσει ένα μακρύ καλοκαίρι
και είχα τον ήλιο στην καρδιά

Είχε τελειώσει ένα μακρύ καλοκαίρι
κι όλα διψούσαν για βροχή
δροσοσταλιά μες στο καυτό μεσημέρι
ήρθες αγάπη μου εσύ

Από τότε σε νοιάζομαι
σ’ αγαπώ, σε χρειάζομαι
και στα χέρια σου γίνομαι
παρανάλωμα πυρός

Από τότε, στ’ ορκίζομαι
σε κοιτώ και ζαλίζομαι
και ξανά σ’ ερωτεύομαι
κάθε 10 του μηνός

Ήτανε 10 του Σεπτέμβρη θυμάμαι
κι έφευγε η μέρα βιαστικά
είδα στα μάτια σου τον ήλιο να γέρνει
πάνω σε θάλασσα βαθιά

Είδα στα μάτια σου τον κόσμο που ξέρω
να παίρνει χρώμα απ’ την αρχή
κι είπα πως όλα τα μπορώ και τ’ αντέχω
φτάνει κοντά μου να `σαι εσύ

Από τότε σε νοιάζομαι
σ’ αγαπώ, σε χρειάζομαι
και στα χέρια σου γίνομαι
παρανάλωμα πυρός

Από τότε, στ’ ορκίζομαι
σε κοιτώ και ζαλίζομαι
και ξανά σ’ ερωτεύομαι
κάθε 10 του μηνός