Είναι η ώρα περασμένη
κι η βραδιά σκοτεινιασμένη.
Έχει ο ουρανός μαυρίσει
και η μπόρα δε θ’ αργήσει.

Αστραπές τη νύχτα σκίζουν
κι οι βροντές με φοβερίζουν.
Με τη μπόρα θα μαλώσω,
μα θα `ρθω να σ’ ανταμώσω.

Να προσέξεις τη ματιά μου,
να διαβάσεις την καρδιά μου,
για να δεις το πώς πεθαίνει
μια ψυχή τυραννισμένη.