Μπάρμπα Γιάννη σαν πεθάνεις
το λουλά τι θα τον κάνεις,
το λουλά και το καλάμι
τη νταμίρα το χαβάνι;

Όρκο κάνω σας το λέω
μη με κάνετε και κλαίω
θα το βάλω προσκεφάλι
να φουμάρω και στον Άδη.

Πού ’ σουν μάγκα τον χειμώνα
και το καλοκαίρι ακόμα;
Ήμουνα στην γη βελόνι
που πατάς και σ’ αγκυλώνει.

Τσίλιες πάνε ας το ζάρι
μη μας πάρουνε χαμπάρι
και πλακώσουν κουμπουράδες
και μας πάρουν τους λουλάδες.