Μικρός ονειρευόμουν να ‘χα μια τρομπέτα
με μάγευε σαν έπαιζε γλυκά η τρομπέτα
το όνειρό μου ήταν σαν θα μεγαλώσω να πάρω μια τρομπέτα
και με καμάρι και μεγάλη μαεστρία να έπαιζα κι εγώ

Ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα ρα πα ραμ μπαμ…

Περάσανε τα χρόνια και το όνειρό μου έκαιγε το μυαλό μου
Το άγχος της ζωής όμως κι η φαμελιά μου το έδιωχναν μακριά

Ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα ρα πα ραμ μπαμ…

Κάποια μέρα που είχα τα γενέθλιά μου, μου φέραν ένα δώρο
ήταν η τρομπέτα που είχα στα όνειρά μου, καινούρια αστραφτερή…
δεν μπόρεσαν να κρατηθούν τα δάκρυά μου – την είχα, ήταν δικιά μου
μα τι λαχτάρα! Δεν μπορώ να παίξω, Θεέ μου… Δεν έμαθα ποτέ…

Ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα…
Έκανε η τρομπέτα
Ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα…
Τρομπέτα μου μην κλαις...
Ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα ρα τα ρα ταμ…
τα ρα ρα ρα πα ραμ μπαμ…