Κι αν μου δέσουν το κορμί μου με σχοινιά
Θα τα σπάσω για να ‘ρθω να σ’ ακουμπήσω
Μες στα χέρια σου ανάβω σαν φωτιά
Και μια θάλασσα χρειάζομαι να σβήσω

Παρασύρομαι, παρασύρομαι
Νιώθω την ανάγκη να σε δω
Παρασύρομαι, παρασύρομαι
Κι αδιαφορώ αν τρελαθώ
Παρασύρομαι, παρασύρομαι
Νιώθω την ανάγκη να σε δω
Παρασύρομαι, παρασύρομαι
Κι αδιαφορώ αν τρελαθώ

Όλο κλείνω την καρδιά μου φυλακή
Μα τα σίδερα τα λιώνει και ξεφεύγω
Τα αισθήματα μου είναι μια βροχή
Κι ο έρωτας το πιο μεγάλο έργο