Μου είπες να σε πάω στον Ευφράτη
να μπούμε στον μεγάλο ποταμό
που είναι η καινούρια σου αυταπάτη
και μέσα της χάνομαι κι εγώ

Μου είπες αν κρατήσουμε τα χέρια
και αν μαζί κοιτάξουμε ψηλά
θα δούμε τι γράφουνε τ’ αστέρια
κι αν ο Θεός μας χαμογελά

Κάποτε θα δεις θα έρθει η ώρα
μου είπες θα έρθει κι η στιγμή
που όλοι θα φωνάξουμε
"Τώρα! Τον κόσμο θέλουμε ξανά!
Δικό μας ξανά!" με μια κραυγή

Κοιτάζω τις παλιές μου θεωρίες
που τη ζωή μου ξόδεψα σ’ αυτές
στο δράμα αυτό να φαίνονται αστείες
στη θύελλα να στέκονται γυμνές

Το ξέρω πως στο τέλος κάτι μένει
και είναι η διψασμένη μου καρδιά
που όσο κι αν την έχουν προδομένη
για ένα δίκιο πέφτει στη φωτιά

Κάποτε θα δεις θα έρθει η ώρα
μου είπες θα έρθει κι η στιγμή
που όλοι θα φωνάζουμε
"Τώρα! Τον κόσμο θέλουμε ξανά!
Δικό μας ξανά!" με μια κραυγή

Τα μάτια σου μου λένε την αλήθεια
που έχασα στου δρόμου τα μισά
πιστεύοντας στη γκρίζα μου συνήθεια
και είχα σβήσει τη φωτιά

Κάποτε θα δεις θα έρθει η ώρα
το ξέρω θα έρθει κι η στιγμή
που όλοι θα φωνάξουμε
"Τώρα! Τον κόσμο θέλουμε ξανά!
Δικό μας ξανά και τη ζωή!''