Σαν άνθρωπος μικρός, κοινός θνητός
Πέφτω σε λάθη σχεδόν διαρκώς
Δε λες κουβέντα για παρηγοριά
Γιατί; Γιατί;

Τρέχω με χίλια και με προσπερνάς
Χτίζω παλάτια και μου τα χαλάς
Με κομματιάζουν οι σκληρές ματιές
Γιατί; Γιατί;

Κι αν οι ιδέες μου είναι παρμένες
Και από άλλο πλανήτη φερμένες
Γιατί πάντα μου λες πως δεν πρέπει

Γιατί;
Γιατί μου λες γιατί;
Γιατί;
Γιατί μου λες γιατί;

Ό,τι λέω εσύ τ’ ορίζεις
Τα όνειρά μου συχνά τα γκρεμίζεις
Γιατί πάντα μου λες πως δεν πρέπει

Γιατί;
Γιατί μου λες γιατί;
Γιατί;
Γιατί μου λες γιατί;

Τα λάθη σου πάντα τα συγχωρείς
Και τα δικά μου τα γελοιοποιείς
Για σένα τίποτα δεν είναι σωστό
Γιατί; Γιατί;

Κι αν οι ιδέες μου είναι παρμένες
Και από άλλο πλανήτη φερμένες
Γιατί πάντα μου λες πως δεν πρέπει

Γιατί;
Γιατί μου λες γιατί;
Γιατί;
Γιατί μου λες γιατί;

Ό,τι λέω εσύ τ’ ορίζεις
Τα όνειρά μου συχνά τα γκρεμίζεις
Γιατί πάντα μου λες πως δεν πρέπει

Γιατί;
Γιατί μου λες γιατί;
Γιατί;
Γιατί μου λες γιατί;