Αν με προλάβει η άνοιξη
να είμαι λυπημένη
δε θα ανθιστούν οι μυγδαλιές
δε θα ανθιστούν οι κάμποι
κι αλίμονο στη γη που δε θα πρασινίσει

Αν με προλάβει η Άνοιξη
να είμαι λυπημένη
θε να λαλήσουν τα πουλιά τραγούδια λυπημένα
και θα τ’ ακούσουν τα βουνά τα δέντρα και τα χόρτα
κι αλίμονο στη γη που δε θα πρασινίσει

Θε να γυρίσει απίστομα
να μείνει ο χειμώνας
και να χαθεί η ομορφιά
και να χαλάσει η πλάση
αν με προλάβει η άνοιξη να είμαι λυπημένη
θα κάνω πέτρα την καρδιά
να μην χαθεί η ομορφιά
και στερηθούν οι άνθρωποι
και στερηθείς και εσύ
αν με προλάβει η άνοιξη