Κύματα και μαϊστράλια
στης αγάπης τ’ ακρογιάλια.
Ο βυθός σκαριά χιλιάδες
αστερίες κι αχιβάδες.

Στης υπομονής την πέτρα
δίχως τόξο και φαρέτρα.
Ότι σπέρνεις και θερίζεις
στους ανέμους το χαρίζεις

Καληνύχτα κι αύριο πάλι
στης ζωης την παραζάλη.
Όνειρα γλυκά θα φέρει
της αυγής το πρώτο αστέρι.

Καλοκαίρια και χειμώνες
σαν στιγμούλες σαν αιώνες.
Ότι άκουσες και είδες
αίνιγμα στις πυραμίδες.

Άσε άλυτο το γρίφο
και μην το παιδεύεις φως μου.
Πως θα αντέξεις δίχως μύθο
την αλήθεια αυτού του κόσμου;