Ε! σεις αμέριμνοι
Αχ! Ναρκωμένοι
Για πού τραβάτε;
Πώς παραδέχεστε
Βίο αβίωτο πώς καρτεράτε;

Μαραίνεται η γη
Και οι λαοί αποδημούνε
Ξένος εγώ, ξένος κι εσύ
Παραπατούμε, παραπατούμε

Ο ήλιος έδυσε
Κι είν’ η ζωή μου φαρμακωμένη
Οι φίλοι σκόρπισαν
Ήταν ηρωικοί μα προδομένοι