Αχ παραμάνα έμορφη
της Σμύρνης το καμάρι,
έλα και μη με τυραννείς
και μένα το βαρκάρη.

Δε θέλω πια να `σαι νταντά
να είσαι παραμάνα
και να κρατείς στα χέρια σου
καλέ, παιδί απ’ άλλη μάνα.

θέλω μ’ εμέ να περπατείς
χειμώνα καλοκαίρι,
θέλω παιδάκι να κρατείς
από δικό μας χέρι.

Ψεύτη βαρκάρη με κοροϊδεύεις,
δεν σε πιστεύω ότι κι αν πεις,
τέτοιαν αγάπη που με γυρεύεις,
μήτε στην πόρτα μου θέλω να `ρθείς.