Σαν εφιάλτης το θυμάμαι
τον ερωτά μας να περνά
σαν είδωλο από καθρέφτη
που σπάει γίνεται γυαλιά

Ταξιδιώτης της ερήμου ήτανε και αυτός
έβλεπε οράματα οάσεις όμως ήταν μοναχός

Θάλασσες στέρεψαν στο πέρασμά του
πουλιά φοβήθηκαν στο άγγιγμά του
μες το σκοτάδι το λάγνο του χάδι
μες την ζωή μας μαύρο σημάδι

Ταξιδιώτης της ερήμου ήτανε και αυτός
έβλεπε οράματα οάσεις περπατούσε μοναχός
στην μέση της ερήμου μοναχός