Μήνας γεννάει τον άλλο μήνα
και περπατάν μαζί
μα στην παλιά την Ταορμίνα
τίποτα πια δεν ζει

Σώπα λοιπόν μην βγάζεις άχνα
και ρίξε μια ματιά
κάπου βαθειά στου κόσμου τα σπλάχνα
κοιμάται μια φωτιά

Κάθε φορά
ίδιο ίδιο το παραμύθι
με τη χαρά
πάντα πάντα κι η συμφορά

Μη μου μιλήσεις για ταξίδια
για γαλανά νερά
σάπια της βάρκας τα σανίδια
δεξιά κι αριστερά

Βρες ανεμόσκαλα κι ανέβα
στων άστρων τα κλαδιά
πριν το φαρμάκι μέσα στην φλέβα
να φτάσει στην καρδιά