Από το πεύκο έσπασε
ένα κλαδί ακόμα
κι άλλο κορμάκι έφαγες
καταραμένο χώμα.

Για κρατήστε με πια φίλοι
έφτασ’ η ψυχή στα χείλη.

Ας σκοτεινιάσει η μέρα αυτή
ξανά να μη φωτίσει,
τον άνθρωπο που έχασα
ποιος θα τον αναστήσει;

Για κρατήστε με πια φίλοι
έφτασ’ η ψυχή στα χείλη.

Αυτή τη νύχτα κεραυνός
γκρέμισε τη ζωή μου,
να κλάψετε το τέλος μου
και φίλοι και γνωστοί μου.

Για κρατήστε με πια φίλοι
έφτασ’ η ψυχή στα χείλη.