Προχτές είδα στον ύπνο μου, ένα παλιό δερβίση
στον άλλο κόσμο ήθελε για να με σεργιανίσει.
Κι εγώ πήγα.

Μα ήταν ο Παράδεισος όλος εν απαρτία
και μ’ έριξαν στην Κόλαση ώσπου να πω το τρία.
Κι εκεί εβρήκα φίλοι μου, σ’ αυτό το σκυλολόι
ζωή και κότα να περνάει και το δικό μου σόι

Τον πρώτο και καλύτερο συνάντησα το Στράτο
το Στράτο τον Παγιουμτζή που λέγαμε Τεμπέλη
και φύτευε το χόρτο του σε ξέφραγο αμπέλι
Το Μπάτη, το Μαρκήσιο, το Μάρκο Βαμβακάρη
τους είδα που κουνούσανε, μες στο γυαλί το ζάρι.

Το Χιώτη, που τη φόρμα του διατηρούσε χάρμα
σαν καου μπόυς έτρεχε σε μια μεγάλη φάρμα.
Ο μπαρμπα Γιάννης ο Ψηλός ο Παπαιωάννου,
πάντα μ’ ένα τσιγάρο το παραγάδι έριχνε
να πιάσει κάνα σπάρο.

Ο Τσαουσάκης μόνος του πιο κει τα κοπανούσε
κι ο Τσάντας ο Χαράλαμπος τους στίχους του πουλούσε.
Ο Περιστέρης τις πενιές ρίχνει σαν κομπολόγια
και στο "Μινόρε της αυγής" γράφει καινούργια λόγια.

Κι άλλα πολλά κι άλλα πολλά θα σας τα πω τροχάδην
τι είδα, τι αντίκρυσα στις αίθουσες του Άδη.

Ο Χατζηχρήστος κι ο Νταλγκάς στις σκοτεινές γωνιές τους
σαν μπέηδες ετοίμαζαν κι οι δυο τον αργιλέ τους.
Ο Λαύκας τώρα πούλαγε στην τάβλα κουραμπιέδες
κι ο Κηρομύτης έγραφε καινούργιους αμανέδες.

Ο Πρετεντέρης γύριζε μες στις παλιοπαρέες
για το καινούργιο σήριαλ εμάζευε ιδέες.
Κι ο Πυθαγόρας άνοιγε του Άδη την αυλαία
κι από τη γη τους έλεγε τα τελευταία νέα.

Αφού λοιπόν όλους αυτούς ξανάβλεπα μπροστά μου
κι εγώ εκμεταλλεύτηκα τα καλλιτεχνικά μου.
Έτρεξα από το Σατανά και του πήρα μία άδεια
να κάνουμε στην Κόλαση τα μουσικά μας βράδια.

Κι έτσι η παλιά φρουρά, όλοι μας ενωμένοι,
εν σώματι εβρέθηκε στο πάλκο καθισμένη.
Και παίζανε διπλοπενιές με τέτοια μαεστρία
και ξαναζωντανέψανε παλιά μας μεγαλεία.

Μαζί με μένα δάκρυσε κι ο Σατανάς ακόμη
και μου `πε πια ξεκάθαρα και τη δική του γνώμη.
"Τι κάθεσαι κάτω στη γη, ο Άδης περιμένει"¨.
Κι εγώ του είπα "μάγκα μου, το βύσσινο να μένει".

Κι άλλα πολλά κι άλλα πολλά είδα σε ένα βράδυ
στο όνειρο που γύρισα στις αίθουσες του Άδη".