Με βρήκε πάλι η νύχτα να γυρνώ
φαντάσματα οι σκιές με κυνηγάνε
εσύ στο πουθενά και γη εδώ
ούτε ποιος είμαι ούτε που πάω να μη θυμάμαι

Τα βήματα μου σέρνονται βαριά
οι σκέψεις μου τα αισθήματα μαχαίρια
με γέλασε αγάπη μου γλυκεία
και τώρα μόνος μου μιλάω με τα’ αστέρια

Με βρήκε πάλι η νύχτα να γυρνώ
να μη θυμάμαι ούτε ποιος είμαι ούτε που πάω
βουλιάζω στης καρδιάς μου το κενό
και μεθυσμένος τα όνειρα μου προσπερνάω

Δε βρήκα ούτε μια λέξη να σου πω
με ζάλισαν τα ωραία σου τα μάτια
κι έτσι έμεινα που φεύγεις να κοιτώ
και να μαζεύω της ζωής μου τα κομμάτια