Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132735 Τραγούδια, 271226 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Μίσος - 1974       
 
Στίχοι:  
Άκης Πάνου
Μουσική:  
Άκης Πάνου


Θα λυπηθώ που σ’ έχασα γιατί σε αγαπούσα
Και θα χαρώ που γλίτωσα αφού δε μ’ αγαπάς
Θα λυπηθώ που γέλασες ενώ παραμιλούσα
Και θα χαρώ που γύρισες και με παρακαλάς

Ίσως, έγινε η αγάπη μίσος
Ίσως, έτσι είναι φυσικό
Ίσως, αλλά δεν υπάρχει ίσως
Μίσος, και είναι κάτι τραγικό

Θα λυπηθώ που σ’ έχασα γιατί ήσουν ο Θεός μου
Και θα χαρώ που διάλεξες το δρόμο της ντροπής
Θα λυπηθώ που γέλασες και μ’ έπνιγε ο καημός μου
Και θα χαρώ που γύρισες συγγνώμη να μου πεις

Ίσως, έγινε η αγάπη μίσος
Ίσως, έτσι είναι φυσικό
Ίσως, αλλά δεν υπάρχει ίσως
Μίσος, και είναι κάτι τραγικό




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: 85%  (12 ψήφοι)
      Αναγνώσεις: 20230
      Σχόλια: 9
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Δισκογραφία 
 
[1] Αλήθειες
1974
[1] Η ζωή μου όλη
1974
[1] Άκης Πάνου - Τα μεγά...
1993
[1] Στέλιος Καζαντζίδης ...
2005
[1] Άκης Πάνου - Η ζωή μ...
2010
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   Νatalie @ 21-04-2003
   Antony Smyrnios
21-05-2024 20:23
2006 Λένα Αλκαίου Lyra – 1085 CD''Το Μετά''
   Antony Smyrnios
04-04-2023 11:59
1974 45'' Minos 5491 Β' ''Η Ζωή Μου Όλη''
   μουσόφιλος
11-12-2015 02:20
Ήταν ένας εκρηκτικός και ανεξάρτητος χαρακτήρας που έκανε πάντα αυτό που πίστευε ανεξαρτήτως του κόστους, κρύβοντας όμως μια τρυφερότητα αλλιώτικη σαν αυτή που τον έκανε να βρίσκεται πλάι στο Μάρκο Βαμβακάρη, τον οποίο τόσο θαύμαζε, όταν έσβηνε το καντήλι του. Ήταν ο τελευταίος που τον τάισε, χειρονομία που έκανε τον Βαμβακάρη να του δώσει το μπουζούκι του, το οποίο όμως ο Πάνου προτίμησε να αφήσει στην οικογένειά του. Σαν ένας μοναχικός λύκος που σεργιανίζει στο δάσος ο Πάνου άλλοτε στη γύρα και άλλοτε στην απομόνωση, ήταν όσο έπρεπε περιθωριακός και όσο έπρεπε αλήτης. Κάνοντας συλλήψεις υπέροχες με το μυαλό του μπορούσε να καθυποτάξει το λόγο και τις νότες μαγεύοντας τον ακροατή, όπως εκείνο το Πάσχα που μπλέχτηκαν οι ήχοι της κιθάρας του διάσημου συνθέτη Nick Gravenites με τις πενιές του Πάνου σε μια απίστευτη πανδαισία ηχοχρωμάτων.
Με ισχυρούς ανέμους πολλών μποφώρ να φυσάνε στο μυαλό του, ο Άκης Πάνου μπήκε στο τραγούδι με συγκλονιστικό τρόπο και κατάφερε να συγκινεί διαχρονικά με δημιουργίες ατόφιες, χωρίς μπαλώματα. Ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που άφησε βαθιά πατημασιά στο χώμα της ελληνικής μουσικής. Τώρα, σε κάποια ταβέρνα σαν αυτή του Κορυδαλλού έχει στήσει χορό μαζί με το Στέλιο Καζαντζίδη σε μια επίγεια ευτυχία στα στέκια του ουρανού, σαν την τελευταία τους συνάντηση το Φεβρουάριο του 1999, λίγο πριν αποχωρήσουν και οι δυο από τη ζωή. Ήταν ένα τυχαίο συναπάντημα, ενώ ο Πάνου είχε συνοδεία αστυνομικών, όταν οι δυο φίλοι, κάτω από την ανοχή και την κατανόηση των ενστόλων, αγκαλιάστηκαν στη μέση του δρόμου και τα είπαν για τελευταία φορά σε ένα αξέχαστο γλέντι.
Ο Πάνου με τα σκαμμένα μάγουλα και το δειλό χαμόγελο, ξεκίνησε από ψηλά, για να φτάσει χαμηλά και να γυρίσει στις στέρεες βάσεις. Ήταν από τους τελευταίους εθελοντές ρεμπέτες. Σ’ ένα φοβερό κρεσέντο βούτηξε στις αμαρτίες του, μερώνοντας και εξαγνίζοντας τον καημό του μέσα από τον πυρετό της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Έφτασε στο τέρμα, χωρίς να έχει νιώσει μικρός, πάλεψε, πέθανε, πέρασε, μα δεν είναι νεκρός..[Δανάη Λιάκου στο www.flowmagazine.gr]
   irouka
20-02-2007 14:14
προσωπικά, μου άρεσε πολύ και η εκτέλεση των "Απέναντι"
   Ανώνυμο σχόλιο
01-07-2006
Αχ Αλέξη...
   Ανώνυμο σχόλιο
01-07-2006
για σενα γιωργο εγινε η αγαπη μισος....
   Ανώνυμο σχόλιο
04-12-2005
Πες τα Ακη.Τρομερος...
   Tzonis
25-11-2005
Αν δε γεννιόταν ο ʼκης Πάνου, θα τραγουδούσαμε τα μισά σοβαρά τραγούδια!
   Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Tromerh katagrafh tou anthrwpinou pathous... Sygklonistikh h ermhneia tou Kazantzidh!   ( giannis vergados )


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο