Μοιάζω με την καμαρούλα σου
που συνέχεια μπαινοβγαίνεις,
και για μένα την καρδούλα σου
σαν την πέτρα τη σκληραίνεις.

Μα σ’ το ’χω πει
ότι μου χρωστάς εξήγηση
για όσα πλάι σου περνάω
και γιατί δε μ’ αγαπάς κι εσύ
όσο σ’ αγαπάω.

Απολογήσου, απολογήσου,
γιατί με έβγαλες ρωτώ απ’ τη ζωή σου.

Μοιάζω τ’ ακριβό σακάκι σου
που σπανίως θα φορέσεις.
Είμαι το ραντεβουδάκι σου
που να πας δε θα μπορέσεις.

Μα σ’ το ’χω πει
ότι μου χρωστάς εξήγηση
για όσα πλάι σου περνάω
και γιατί δε μ’ αγαπάς κι εσύ
όσο σ’ αγαπάω.

Απολογήσου, απολογήσου,
γιατί με έβγαλες ρωτώ απ’ τη ζωή σου.