Μοιάζω με πλοίο που περιπλανιέται
και με συννεφιασμένο ουρανό
με βράχο που στη θάλασσα χτυπιέται
με δρόμο που δεν έχει γυρισμό.
Είμαι κορμί που χρόνια τυραννιέται.
Πού θες να βρω καρδιά να σ’ αγαπώ;

Απόκληρος της μοίρας και του κόσμου
φύγε από μένα πριν πονέσεις, φως μου.

Μοιάζεις με ένα λουλούδι ανθισμένο
με ασημένιο άστρο λαμπερό
με δροσερή πηγή για διψασμένο
και με νεράιδα πρώτη στο χορό.
Κι εγώ είμ’ ένα καράβι τσακισμένο.
Πού θες να βρω καρδιά να σ’ αγαπώ;