Μέσα στη νύχτα σαν τον κλέφτη προχωράει
κάποιο παιδί σιγά σιγά στα σκοτεινά.
Ξένος, φτωχός σε τούτη την πόρτα σταματάει
και με λαχτάρα ψιθυρίζει στην καρδιά:

"Γύρισε μάνα μου πικρά μετανιωμένο
το παλληκάρι σου το παραστρατημένο.

Πείνασα, δίψασα, κοιμήθηκα στους δρόμους
για την γυναίκα π’ αγαπούσα την κακή.
Τόσες φορές κυνηγημένος απ’ τους νόμους
και άλλες τόσες τραβηγμένος φυλακή.

Απόψε γύρισε πικρά μετανιωμένο
το παλληκάρι σου το παραστρατημένο".

Βγαίνει η μανούλα του κι ανάβει ένα καντήλι
έξω απ’ την πόρτα ποιος χτυπάει για να δει,
χαμογελούν τα πικραμένα της τα χείλη
σαν αντικρίζει το χαμένο της παιδί.

"Γύρισε μάνα μου πικρά μετανιωμένο
το παλληκάρι σου το παραστρατημένο".