Όταν βλέπω στους δρόμους διαβάτες
και ακούω τραγούδια γι’ αγάπες,
σε θυμάμαι.
Στο ζεστό μου μακρύ καλοκαίρι
τις βραδιές όταν πέφτει ένα αστέρι,
σε θυμάμαι.
Όταν βλέπω να φεύγουν καράβια,
της αρμύρας να παίρνουν τα χάδια,
σε θυμάμαι.

Όταν βλέπω στις ράγες τα τρένα
και μετρώ τα βαγόνια ένα ένα,
σε θυμάμαι, σε θυμάμαι.

Είσ’ εσύ ο κάθε ήχος,
κάθε τραγουδιού ο στίχος.
Όπου βρεθώ κι όπου να ’μαι
μόνο σένανε θυμάμαι,
σε θυμάμαι, σε θυμάμαι.

Όταν βλέπω στο πάρκο ζευγάρια
να ζητούν της αγάπης τα χνάρια,
σε θυμάμαι.
Όταν βλέπω ανθισμένους τους κήπους
και μετρώ της καρδιάς μου τους χτύπους,
σε θυμάμαι.
Όταν πιάνει φθινόπωρο πάλι
κι ερημώνει ξανά τ’ ακρογιάλι,
σε θυμάμαι.

Όταν πίνω τη δίψα να σβήσω,
το ποτήρι προτού να τ’ αφήσω,
σε θυμάμαι, σε θυμάμαι.