Κάθε Σαββάτο, μοιάζει δίκοπο μαχαίρι,
κι εγώ αγάπη μου, χωρίζομαι στα δυο,
ένα κομμάτι μου, για σένα υποφέρει,
και τ’ άλλο λέει, "να μη σε ξαναδώ".

Το Σαββατόβραδο πονάει παραπάνω,
η μαχαιριά σου και δε φταίει ο νοτιάς,
όπως το Σάββατο που είδα να σε χάνω,
και τη ζωή μου στη φωτιά να την πετάς.
Το Σαββατόβραδο πονάει παραπάνω,
η μαχαιριά σου και δε φταίει ο νοτιάς,
κι’εγώ στο θάνατο το βλέπω ότι φτάνω,
αφού το ξέρω ότι πια δε μ’ αγαπάς.

Κάθε Σαββάτο, κρατάει χίλιες ώρες,
και το ξημέρωμα δεν λέει να φανεί,
έχεις γεμίσει τη ζωή μου ανηφόρες,
γιατί δεν ήσουνα αγάπη αληθινή.