Στο κέντρο του μυαλού μου ταξιδιώτης που σαν της γης το κέντρο είναι καυτό
Ανέγγιχτων ονείρων θιασώτης
Άνισης μάχης άγνωστος στρατιώτης
Μ’ εφ’ όπλου λόγχη αόρατους εχθρούς να κυνηγώ

Ένα παλιό ρεμπέτικο απόψε τη βραδιά μου ζωγραφίζει
Ένα βραχνό ζεϊμπέκικο λεβέντικο, βαρύ και σκοτεινό
Να βγάλω από τα στήθια μου την πιο βαθειά φωνή που’ χω κρυμμένη
Κι η ξοδεμένη νιότη μου να χαιρετήσει προσοχή εκέινους που αγαπώ

Μ’ έναν χαιρετισμό γλυκά δοσμένο τον ώμο μου χτυπήσαν φιλικά
Μα εγώ εχθρου θωριά καταλαβαίνω
Μορφίνη στις πληγές και περιμένω
Η αθάνατη ψυχή μου αναπνέει μηχανικά

Ένα παλιό ρεμπέτικο απόψε τη βραδιά μου ζωγραφίζει
Ένα βραχνό ζεϊμπέκικο λεβέντικο, βαρύ και σκοτεινό
Να βγάλω από τα στήθια μου την πιο βαθειά φωνή που’ χω κρυμμένη
Κι η ξοδεμένη νιότη μου να χαιρετήσει προσοχή εκέινους που αγαπώ